Па пояс у хвалях і сонечным ззянні,
Па вушы у птушках, па вочы ў світанні,
Па сэрца ў вясновым цяпле ненадзейным —
Чакае абсяг весялосці нядзельнай.
На дамбе прысесці і прыгаршчы спеваў
Апошнім ільдзінам кідаць ашалела,
І чуць, як цягнік выбівае прасторы
Бадзёрыя, пругкія такты-мажоры.
…На гэтым затопленым беразе Сожа
Цябе дзед Мазай уратуе, быць можа…
|
|
